Het recentste boek van Frank Geleyn ademt duidelijk zuiderse warmte uit. Dromerig en lachend kijken twee kinderen en een man naar een vlieger in een desolaat landschap. De roodgele gloed van de cover en de sierlijk gedrukte titel nemen de jonge lezer mee in een warm verhaal. De Arabische titel Habib, wat ‘schatje’ betekent, doet vermoeden dat het om een liefdesverhaal gaat en dat is het ook. Heel subtiel vertelt Geleyn een verhaal voor beginnende lezers over een nieuwe man in huis.
Fin en Flore, de twee kinderen uit het boek, keren zich aanvankelijk tegen de vreemde, onbekende bezoeker. Niet omdat hij anders is, wel omdat ze mama willen behoeden voor meer verdriet. ‘Nu ziet mam er blij uit. Straks niet meer. Straks huilt ze dag na dag. Zoals toen met pap.’ Op allerlei manieren proberen ze te voorkomen dat Habib zich thuisvoelt in hun huis. Maar Habib, een man met goede oren, snelle benen en een sterke neus weet de kinderen erg snel in te palmen. Zo snel dat het verhaal hierdoor misschien een beetje aan geloofwaardigheid verliest. Een grapje, een streepje muziek, een dansje, een aardbeientaart, meer heeft Habib niet nodig om de kinderharten te veroveren.
Geleyn kiest zijn woorden wel met zorg: ‘Mam kust een man. Fin en Flore hoesten.’ Ondanks de beperkingen van het technisch leesniveau weet hij toch de focus op de dialoog en de handeling te leggen, waardoor het verhaal een jonge lezer blijft boeien. Af en toe worden er bovendien typografisch enkele zinnen uitgelicht die beknopt de essentie van het verhaal weergeven. 
Geleyn expliciteert de interculturele verschillen niet, Florence Wauters speelt in haar aquarelles wel met de contrasten tussen twee culturen: zo dragen de mannelijke personages een kleurrijke sjaal die de kilte van het westen doet contrasteren met de warmte in het zuiden. De fotokaders met vliegers aan de muur in de woonkamer, de enorme cactus, de wereldkaart, het speelgoedvliegtuig en niet in het minst de vogelkooi met de mooie blauwe vogel erin die Habib meebracht... Het moge duidelijk zijn dat de illustraties meer vertellen dan de tekst. Voor Wauters is dit ongetwijfeld een sterk debuut: de dromerige, vrolijke prenten doen verlangen naar meer werk van deze jonge illustratrice.  [Vanessa Dockx]

Als mam aankondigt dat haar vriend Habib op bezoek komt, schrikken Flore en Fin. Een man in huis! Ze herinneren zich nog goed hoe mam huilde toen pap bij hen wegging. De kinderen bedenken hoe ze Habib kunnen verjagen. Maar Habib blijkt superleuk. Dit vrolijke, rijk geïllustreerde verhaal over een probleem dat veel kinderen van gescheiden ouders kunnen herkennen, is teruggebracht tot een paar kernachtige gebeurtenissen. De belangrijkste zinnen in de zwarte, opgewekte tekst zijn groot en rood gedrukt en elke zin begint op een nieuwe regel. Het onderwerp, hoe kunnen we wennen aan een nieuwe man voor moeder, komt op een lichtvoetige manier aan de orde. Net zoals het verhaal meer inhoud heeft dan de eenvoudige zinnen in eerste instantie doen vermoeden, hebben de op het eerste gezicht simpele aquareltekeningen veel te vertellen, AVI-E4. Het veelvuldig gebruik van rood, geel en oranje benadrukt de warme sfeer van het verhaal, dat een verrassend slot heeft. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar, zelf lezen vanaf ca. 7,5 jaar.