De titel van deze Modiano-roman is kenmerkend voor het even prachtige als consistente oeuvre van deze Franse auteur (1945). Een café in het Parijse zesde arrondissement is begin jaren zestig (al geeft Modiano geen tijdsaanduiding) het ontmoetingspunt van een artistieke clientèle. Een onopvallende figuur in hun gezelschap is het raadselachtige meisje dat op zekere avond ‘Louki’ gedoopt wordt. Een man die destijds als jonge student het café bezocht, de detective die werd ingehuurd om Louki op te sporen en een toenmalige geliefde blikken als afzonderlijke ik-vertellers jaren later terug op die tijd. In het middelste hoofdstuk komt Louki, met wie het tragisch afliep, zelf aan het woord. Modiano kiest met dit opvoeren van meer vertellers voor een andere aanpak dan in zijn meeste andere romans, maar het resultaat is vertrouwd en geweldig: een melancholiek en raadselachtig verhaal over schimmige, ontheemde personages, op de vlucht voor het leven of voor herinneringen, die elkaar kort ontmoeten en houvast bieden, in een zeer gedetailleerd beschreven Parijs. De auteur is winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur 2014. Verberg tekst