Kasper en Veerle
Veerle en haar zoontje Kasper hebben duidelijk dezelfde genen. Ze zijn goudharig, goedlachs én gretig in hun leesgedrag. Niet zelden komen ze met een grote stapel geleende boeken binnen. Daarna zetten ze zich gezellig in onze leestent of prentenboekenhoek. Kasper zit in zijn ridderperiode. “Op school leer ik over ridders”, vertelt hij terwijl hij op de balie klimt zodat ik hem goed kan zien. “En met mijn mama ga ik naar een kasteel kijken.” Veerle knikt, zij heeft een bezoek aan het Gravensteen in Gent gepland. Ik zoek voor hem boeken over ridders uit: ‘Ridder Rikki’ en ‘Held op sokken’. Dat laatste verhaal vindt hij grappig, want de prins in dit boek houdt meer van de prinses dan van typische ridderdingen.
Een van Kaspers allerfavoriete boeken is ‘Stick Man’ of ‘Mannetje Tak’. In de bibliotheek hebben we de Engelstalige versie. “Maar op VRT Max kan je ook de kortfilm van dit verhaal bekijken in het Nederlands”, zegt Veerle. Met boeken over levende takken, dappere ridders en andere creaturen stappen Veerle en Kasper de bibliotheek uit. Hun gulle lach echoot nog even na in de gang. Tot de volgende keer!
Philippe
Er is niets zo aanstekelijk als een enthousiaste lezer, dat bewijst Philippe. Terwijl we ons aan tafel zetten in de bib, haalt hij met merkelijk plezier zijn knipselmap boven. Daarin bewaart hij interessante weetjes en mooie zinnen. Het boek dat hij net las, ‘Leven als een beest’ van Charles Foster, bleek op dat vlak een goudmijn te zijn. “Ik had deze titel zelf nooit uit de rekken van de bibliotheek genomen. Het was een keuze voor onze Boekbabbel in Muntpunt. Maar vanaf de allereerste bladzijden wilde ik meteen verder lezen.”
Zwemmen met de otters
In ‘Leven als een beest’ onderzoekt schrijver en wetenschapper Charles Foster hoe het is om een dier te zijn. Hij leeft als das wekenlang in een hol, zwemt als otter ’s nachts in de rivieren van Devon en wroet als een vos in de vuilnisbakken. Met zowel humor als diepgang, een rijke taal en veel empathie doet hij hiervan verslag. “Ik heb van dit boek gesmuld!, zegt Philippe. “Er zit zoveel in: van filosofie tot wetenschap. Het is een pleidooi om je zintuigen opnieuw aan te scherpen. Want dat zijn we als mens verleerd.” Philippe heeft veel bewondering voor het inlevingsvermogen van Charles Foster. “Die man heeft het volledig begrepen! Het mag dan wel absurd klinken wat hij doet maar daardoor ontdekt hij zoveel. Het boek prikkelde mijn nieuwsgierigheid, ik heb veel gegoogeld en genoteerd. Zo leerde ik dat de wipsnavelkraai een vorm van sensorisch bewustzijn heeft en dus niet zo ver van de mens af staat als we denken.”
Het boek katapulteerde Philippe terug naar de verjaardagsfeestjes van zijn dochter. “Die spendeerden we niet thuis maar in het bos”, vertelt hij. “Samen met mijn dochter en de andere kinderen bouwden we kampen, sprongen over beken en gingen dieren spotten. Op het einde maakten we een groot kampvuur in de tuin. Wie doet dat vandaag nog? Zeker in de stad zijn we soms vervreemd geraakt van de natuur. Terwijl het zo bevredigend is om de buitenlucht te ruiken, je vuil te maken of de stilte te omarmen.”
Andere ogen
Door deze leeservaring zal Philippe met andere ogen kijken wanneer hij door de Brusselse straten of het Terkamerenbos loopt. “De volgende keer dat ik een vos spot, zal ik letten op zijn elegante tred en zijn opvallende ogen. Dan weet ik met wat voor een scherp zicht en ontwikkeld reukorgaan hij de omgeving observeert. Terwijl ik als mens alleen maar even kan kijken, voor hij weer uit het zicht verdwenen is.” ‘Leven als een beest’ deed Philippe beseffen wat een rijke fauna en flora er zich onder onze neus bevindt. “Vroeger ging ik op reis naar Argentinië om walvissen te spotten, terwijl er hier otters in de Belgische rivieren zwemmen! Die overactieve jagers worden helaas steeds meer bedreigd. Maar ik zou ze zo graag eens in het echt zien.”
Verdieping
Philippe gaat al jaren naar de Brusselse bibliotheken en doet sinds drie jaar mee aan de Boekbabbel in Muntpunt. Hij zou het niet meer kunnen missen, vertelt hij. Nochtans was hij vroeger allerminst een gretige lezer. “Alleen op vakantie nam ik wel eens een boek of een Knack mee”, vertelt hij. “Nu ik met pensioen ben, heb ik meer tijd voor goede boeken en gesprekken. Het is een fase van vertraging en verdieping. In tijden van beeldcultuur en sociale media, is het een verademing om in een boek te duiken. Het is de ultieme manier om je inlevingsvermogen te prikkelen, je kennis te verbreden en je woordenschat uit te breiden.”